Każde miasto ma swoją własną historię, która jest pisana zarówno przez osoby przy władzy, jak i pozostałych mieszkańców. Legnica ma dość długą historię sięgającą swoimi korzeniami czasów przed naszą erą, a konkretnej IX lub VIII wieku. Na przestrzeni wieków miasto się zmieniało, zmieniała się też jego forma. W tym artykule przyjrzymy się nieco bliżej historii współczesnej, czyli w szczególności czasom po zakończeniu drugiej wojny światowej. Jest to okres w którym wiele polskich miast uległo zniszczeniu, a wiele budynków zostało wyburzonych lub uszkodzonych. Jak rozwijała się historia Legnicy i jak przetrwała ona do naszych czasów?
Legnica po wojnie
W roku 1945 Legnica znalazła się oficjalnie w granicach Polski i nie odniosła większych strat po wojnie. Niestety, szybko miało to ulec zmianie. W maju tego samego roku wojska Armii Czerwonej podpaliły starówkę miasta, niszcząc ją niemal doszczętnie. Następnie Polacy zostali przesiedleni z centrum miasta na jego obrzeża, a ich mieszkania zostały zajęte przez żołnierzy. Spowodowało to ucieczkę wielu mieszkańców do innych części kraju. W roku 1963 zdecydowano o rozbiórce Starego Miasta, w głównej mierze jego średniowiecznej części. Również w latach 60-tych w okolicach miasta odkryto złoża surowców, które pozwoliły Legnicy zyskać większe znaczenie i przyczyniły się do jej rozwoju.
Rozwój miasta
Odkrycie złóż miedzi spowodowało dość szybki rozwój miasta. Na jego terenie zaczęły powstawać zakłady, które zajmowały się jej wydobywaniem oraz przetwarzaniem. Od tego momentu Legnica stała się miastem przemysłowym o dość dużym znaczeniu w regionie. Kolejnym krokiem w rozwoju miasta był podział administracyjny kraju. To właśnie wtedy, w roku 1975 miasto stało się siedzibą władz wojewódzkich. Te oraz inne przemiany doprowadziły do imigracji ludności do Legnicy przypadającej na lata 80-te XX wieku. Wszystko to doprowadziło do aktualnego stanu miasta, w którym widać wiele naleciałości historycznych.