Podczas ceremonii w hołdzie Tadeuszowi Gumińskiemu, zasłużonemu i honorowanemu Obywatelowi Legnicy, prezydent miasta Tadeusz Krzakowski wspólnie z przewodnikiem PTTK Edwardem Wiśniewskim odkryli tablicę ku czci tego wybitnego obywatela Legnicy, umieszczoną na budynku Legnickiej Biblioteki Publicznej.
Okres młodości i studiów prawniczych Gumiński spędził w Łowiczu i Warszawie. Po ukończeniu edukacji podjął pracę w Łucku na Kresach Wschodnich, od 1934 roku. Dodatkowo angażował się w harcerstwo i różne organizacje turystyczne. W okresie wojennym łączył działalność konspiracyjną z służbą jako żołnierz Armii Krajowej (AK) na terenie Zamojszczyzny. Po wojnie doświadczył represji stalinowskich, które doprowadziły go do więzienia, gdzie otrzymał wyrok śmierci. W 1950 roku został uwolniony dzięki amnestii.
Ostatecznie osiedlił się z rodziną w Legnicy w 1959 roku. Aktywnie angażował się w rozwijanie turystyki, a także poświęcił swój czas na badanie historii tego miasta. W ramach „Wiadomości Legnickich” publikował artykuły na temat historii Legnicy. Z inicjatywy Gumińskiego powstało Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Legnicy, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję prezesa, aby później zostać prezesem honorowym. Dzięki jego zaangażowaniu, w 1962 roku otwarto Muzeum Miedzi oraz rozpoczęto wydawanie periodyku „Szkice Legnickie”, którego redaktorem był przez 25 lat (1965-1990). Opracował także pierwszą powojenną monografię miasta (1977) oraz stworzył pierwszy przewodnik po Legnicy. Był aktywnym członkiem lokalnej organizacji PTTK.
W 1993 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Legnicy za swoje zasługi dla wspólnoty. Współpracował również z Towarzystwem Przyjaciół Nauk i Muzeum Miedzi. Trzy lata po śmierci artysty, w 2006 roku, miejska rada Legnicy postanowiła uhonorować go nadając jego imię jednej z ulic miasta.