Gdy listopadowa aura dawała się we znaki mieszkańcom Legnicy, w mieście rozegrało się wydarzenie, które na dziesięciolecia wpisało się w kulturalny pejzaż regionu. Wieczorem 27 listopada 1977 roku, na deskach świeżo powstałego Teatru Dramatycznego zaprezentowano „Lato w Nohant” – sztukę, która otworzyła nowy rozdział w historii lokalnego teatru. W towarzystwie przedstawicieli świata sztuki oraz licznie zgromadzonej publiczności, Legnica stała się świadkiem momentu przełomowego dla swojej tożsamości artystycznej.
Wyjątkowe okoliczności startu teatru
Przygotowania do pierwszego spektaklu w nowym obiekcie dalekie były od ideału. Z powodu przeciągających się prac remontowych, zespół musiał radzić sobie z wieloma niedogodnościami. Przez brak gotowych pomieszczeń, aktorki korzystały z tymczasowej garderoby ustawionej w namiocie. Na dzień przed premierą wciąż trwały prace wykończeniowe – ściany nabierały kolorów w pośpiechu, a do malowania używano nawet strażackich drabin. Te prowizoryczne rozwiązania, choć pełne napięcia, podkreślały determinację twórców.
Nieprzewidziane trudności w dniu debiutu
Samo przedstawienie również nie obyło się bez dramatycznych zwrotów akcji. Tuż przed wejściem publiczności doszło do niebezpiecznego zdarzenia – fragment sufitu runął na scenę. Mimo tej groźnej sytuacji, twórcy nie pozwolili, by cokolwiek zakłóciło premierę. Przedstawienie odbyło się zgodnie z planem, a napięcie towarzyszące przygotowaniom tylko spotęgowało emocje tego wieczoru. Warto dodać, że sztuka zyskała uznanie zarówno lokalnych widzów, jak i krytyków, a gratulacyjny telegram od autora – Jarosława Iwaszkiewicza – dodał wydarzeniu prestiżu.
Nowe tradycje i dziedzictwo dla Legnicy
Pierwsze przedstawienie nie okazało się jednorazowym sukcesem. „Lato w Nohant” utrzymało się na afiszu przez 41 pokazów, przyciągając aż 13 399 widzów. To osiągnięcie wyznaczyło standardy dla kolejnych sezonów i zainspirowało środowisko teatralne do dalszego rozwoju. Wydarzenie to stało się symbolem wytrwałości, pokazując, że pasja potrafi przezwyciężyć nawet najbardziej nieprzewidziane trudności.
Dziedzictwo, które trwa do dziś
Współcześnie Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, będący spadkobiercą tradycji Teatru Dramatycznego, regularnie powraca myślami do tamtych dni. Każda wizyta w tym miejscu to szansa na zetknięcie się z historią pełną emocji i artystycznych dokonań. Dziedzictwo premierowego przedstawienia z 1977 roku nieustannie inspiruje nowe pokolenia, przypominając, jak wiele można osiągnąć dzięki zaangażowaniu i odwadze całego zespołu. Początki legnickiej sceny do dziś budzą dumę i są ważnym elementem kulturowej tożsamości regionu.
Źródło: facebook.com/MiastoLegnica